“Vandaag wordt u daar over gebeld” zegt de vrouw van de afdeling preoperatieve screening. Ik had in m’n online ziekenhuisaccount afspraken zien staan op 15 mei voor de screening. 15 mei, de grootste kanshebber voor de huldiging van Feyenoord. Hell no dat ik die wil missen. Dus belde ik om de afspraken een dagje te verzetten want m’n operatiedatum was toch nog niet bekend. Maar blijkbaar hoor ik dat dezelfde dag, aldus de dame aan de telefoon!
Alleen kwam het verlossende telefoontje niet op dinsdag.. Ook niet op woensdag en de dag na Koningsdag bleef het ook stil qua telefoontjes vanuit het ziekenhuis. Dus belde ik vandaag zelf het ziekenhuis en legde uit dat mij was verteld dat ik vorige week gebeld zou worden voor een operatiedatum, maar dat niet was gebeurd. Er werd een berichtje uitgestuurd en de planners zouden vandaag nog contact met mij opnemen.
En dat gebeurde! Ze legde uit dat ik nog op de wachtlijst stond en dat ik waarschijnlijk verkeerd geïnformeerd was vorige week. Dat is natuurlijk balen! Maarrrr.. ze zou even overleggen met haar collega of ze me al niet een datum konden geven. Dus zou ze later vandaag terugbellen.
Nog geen half uur later belde ze al terug. Een datum! De eerste datum die ik kreeg was woensdag 10 mei. Mijn gunst dat is over amper een week. Mijn hoofd maakt overuren en ik stress. Hoe ga ik dit regelen met amper een week te gaan?!? Als ik een anoniem telefoontje mis, vraag ik mij af of de planner toch nog vragen heeft en bel terug. Het waren de collega’s van de preoperatieve screening, maar ik maak gebruik van het moment om te checken of de operatie eventueel nog iets later kan. “Ja hoor een weekje later op 17 mei heb ik ook nog wel een gaatje”.
En na veel heen en weer bellen, appen en natuurlijk ook nog overleggen met m’n baas kies ik toch voor 17 mei. Net even wat meer tijd om alles te regelen, mij er mentaal op voor te bereiden (en natuurlijk die 15 mei niet te hoeven missen 😉)
Gek dat ik weer onder het mes moet. Velen vragen aan me of het tegen valt? Of dat ik er tegenop zie? Eigenlijk is dat niet zo. Ik ben een controlefreak, maar ik weet dat ik hier geen enkele invloed op kan uitoefenen. En dus laat ik het maar over mij heen komen. Straks heb ik in ieder geval geen aanvallen mee. En dat is wat uiteindelijk telt!
Veel liefs, Renske 