Ken je dat gevoel dat je wéét dat je niet meer op je plek zit, aan alles voelt dat dit je niet het geluk brengt dat je verwacht? Dat gevoel had ik heel erg bij mijn laatste baan. Ik werk graag hard en ben erg ambitieus, maar ik merkte enorm dat ondanks een hoge inzet en hard werken ik niet meer kon groeien en tegen een muur aan liep waar ik eigenlijk een beetje ongelukkig van werd. Tel daar een hoge reistijd bij op en na bijna 5 jaar besloot ik om verder te gaan kijken. En ik kon nog amper met mijn vingers knippen en toen was de nieuwe baan gewoon al een feit!
Ik stapte uit de IT en ging de Mobiliteitsbranche in. Een grote maar vooral spannende stap. Ik ging als Coördinator Servicedesk bij een veel kleiner bedrijf werken in een branche waar ik geen ervaring mee had. Maar wel met slechts een reistijd van maximaal 20 minuten. Dus een groot grijs gebied, maar met heel veel voordelen. Maar voordat ik goed en wel begonnen was kwam daar de operatie al om de hoek kijken. En toen begon mijn herstel. Zeker 8 weken ben ik wel uit de running geweest en hoe ontzettend veel begrip heb ik gekregen van mijn baas. Met die warme deken begon ik aan mijn nieuwe avontuur, zowel zakelijk als privé.
Toch twijfel ik soms aan mijn huidige avontuur, pakt het niet helemaal uit zoals ik had gehoopt. Ja ik werk op een fantastische locatie, met een team van leuke meiden maar het werk zelf prikkelt mij niet zoals ik had gehoopt. Persoonlijk ben ik liever zo druk dat ik om 4 uur ‘s middags denk “shit, is het al zó laat”.
Dus sprak ik dat uit naar zowel m’n team als m’n baas en ging mezelf oriënteren. Wat wil ik dan wel? Ik kreeg zelfs van een van de meiden uit m’n team een vacature van Service Manager doorgestuurd. Ik was op zich enthousiast, maar ik ben geen Service Manager en dat is best wel een flinke stap vooruit. Daarom was ik méga nerveus en had ik weinig verwachtingen toen ik uitgenodigd werd voor een digitale kennismaking.
Maar wat een tof gesprek was dat. Ik was op slag verliefd, op het bedrijf, de functie en de mogelijkheden die het te bieden heeft. Natuurlijk is het altijd afwachten natuurlijk hoe het zich verder ontwikkelt, maar dit zou echt een fantastische kans zijn. Maar het is ook belangrijk om realistisch te zijn, dus tijdens ons tweede gesprek heb ik wat zaken voor mezelf op een rijtje gezet.
Het was een best intens gesprek, veel stof om te bespreken. Kreeg er zelfs rode wangetjes van 😊Want tijdens het eerste gesprek was het nog redelijk oppervlakkig. Wie ben ik en wie zijn zij? Nu ging het veel meer inhoudelijk op de functie, maar ook om wie ik ben en wie zij zijn. Is het echt een goede match? Dat leek het echt te zijn, totdat het bericht kwam dat een huidige collega naar voren is gestapt met interesse in de functie. Natuurlijk heeft dat de voorkeur, iemand die het reilen en zeilen kent. “Als dit niet was gebeurd had ik je graag toegevoegd aan ons team”. Ik moest echt even slikken, deze baan had zich inmiddels ontwikkeld tot mijn potentiële droombaan en de teleurstelling van de afwijzing is immens.
Voor nu blijf ik waar ik ben. Ik denk dat een verandering van baan voor nu even aan mij voorbij gaat. Geen andere zal zomaar kunnen tippen aan deze en dan kan ik beter blijven waar ik al prima zit.
Veel liefs, Renske 