“Vandaag staat dynaband op het programma”, vertelt J.B. als hij ons groepje op komt halen. De man van vorige week is er. En nog een wat oudere dame. Ik zucht, want dat is iets wat ik echt geen moer aan vind. In het voortraject kon ik dat ook doen, maar de banden zijn na precies 1x gebruiken in de kast beland. Gelukkig ben ik niet de enige die er zo over denkt en de andere bewegingstherapeut J.v.W. geeft aan dat we ook iets anders kunnen gaan doen. Een spelelement. Dat klinkt al een stuk leuker..
Dus gaan we naar de zaal en krijgen we allemaal een stok en een aantal ringen. We beginnen op een rijtje met oefeningen om te ervaren hoeveel kracht je zet ten opzichte van de afstand die een ring aflegt. En dan gaan we over naar het spelen tegen elkaar.
Spijtig genoeg word ik ingedeeld met de oudere dame, die een “ik ben hier wel, maar ik heb er weinig zin in” houding heeft. Ik kan je vertellen dat als je zo competitief bent als ik, dat dat geen goede combinatie is. Ik kan al niet zo heel goed tegen m’n verlies, maar als je allemaal je best doet dan is het wat minder erg. De dame in kwestie ging tijdens het spel gewoon haar telefoon opnemen (zonder spoed of noodzaak) en liet daarmee 4 anderen wachten. Dus verloor ik enigszins m’n goede humeur en heb ik maar even op m’n tanden gebeten.
Een ander nadeel van zo competitief zijn is dat ik alleen nog maar oog voor het spel heb. Als HMS’er moet je juist tijdens het bewegen heel goed luisteren en letten op je lichaam. Gelukkig kreeg ik van de zijlijn wel ondersteuning er in. “Blijven ademen, denk aan je houding of Renske gaat het nog?” was een greep uit de dingen die me toegeroepen werden.
In het begin was ik nog wel eens eigenwijs. Ik behandel m’n lichaam alsof het net als de rest is en de consequenties (lees: pijn) onderga ik dan later wel. Maar dat is geen goede manier om een basis neer te zetten voor het sporten. Dus leer ik om beter naar m’n lichaam te luisteren. En de bewegingstherapeuten helpen mij daar enorm goed mee.
Voor de afronding gingen we nog een potje cubbs doen. Je hebt een soort bakstenen gemaakt van foam en pitten zakjes. En dan is het de bedoeling dat je met de pittenzakjes elkaars stenen omgooit.
Al met al een best leuke sportsessie, waar ik flink aan de bak ben geweest. Ik vind dit soort dingen echt wel leuk om te doen, zelfs als het m’n goede humeur kost haha!
Op naar vrijdag!
Veel liefs, Renske 