Na een beroerde nacht (met dank aan blaffende politiehonden en mensen met vuurwapens in hun auto enzo), is het tijd om op te staan. Al een week probeer ik om 06:00 op te staan om weer wat meer ritme te krijgen. Maar het valt zwaar.
Toch wil ik echt proberen vandaag m’n gezicht weer even te laten zien. En misschien ook wel weer wat werk te verrichten. Ik ben één keer even ‘op de koffie’ geweest, 2 weken geleden en afgelopen week ben ik 2 keer een uurtje aanwezig geweest.
En na een keer snoozen lukt het me eindelijk om uit bed te komen, m’n routine te doen en richting werk te gaan. Eenmaal op het werk moet ik echt even bijkomen. De trappen van het metrostation hakken er nog een beetje in, nu ik toos conditieloos ben. Ook de warmte helpt niet echt mee. Ik zweet me de tyfus maar ik ben er, dus stap 1 kan ik alweer afvinken. Om 09:00 is er het wekelijkse overleg, waar ik weer even op de hoogte gebracht wordt van alle ins & outs. En deel ik met mijn team dat ik vanaf deze week wil proberen weer wat meer structureel aanwezig te zijn. Beginnende met maandag, woensdag en vrijdagochtend, voor zo’n 2-4 uur afhankelijk hoe ik mij voel.
Veel liefs, Renske 