Wát een fijne afspraak! Ik had natuurlijk best heel veel zenuwen voor dit gesprek. De uitslag kan immers flink wat roet in het eten gooien. En afhankelijk hoe een arts daar mee omgaat, maakt natuurlijk of je je wel of niet op je gemak voelt. Maar dr. C. overtreft al mijn verwachtingen. Je merkt aan alles dat ze passie heeft voor haar vak, dat is erg prettig. En erg fijn ook, ik zat best wel een beetje gespannen te zijn in die wachtkamer.
Vanuit de bariatrie werd ik doorgestuurd naar cardiologie voor een aantal onderzoeken. Uit voorzorg, om uit te sluiten dat ik last heb van hartritmestoornissen. De onderzoeken die ik daarvoor nodig had waren een ECG en een holteronderzoek. De uitslag mocht ik vandaag bespreken met dr. C.
Ze begon met wat korte vragen over mijn beweging, medicatie, hartslag en of ik hier eventueel nadelige gevolgen van ondervind. Behalve kortademigheid bij inspanning heb ik dat vrijwel niet en is het uiteraard vooral op verzoek geweest van de internist. Daarna kreeg ik een lichamelijk onderzoek, waarbij ze luisterde met de stethoscoop naar mijn hart en ik op verzoek op een bepaalde manier ademde of bijvb. zuchtte. Mijn bloeddruk was keurig en ook tijdens het lichamelijk onderzoek klonk alles goed. Daarna was het EINDELIJK tijd voor de uitslag van het holterkastje.
Ik vond het super spannend, dus ik was erg blij dat ze vrij snel zei dat de uitslag goed was (!!!!!!!!). Ik voelde direct een last van mijn schouders vallen. Ze legde daarna nog even uit wat er precies allemaal gedaan was. De uitslagen van het hartfilmpje zijn iets lager, omdat er om het hart heen vetweefsel bevindt en daardoor is het voor de elektroden iets lastiger om te meten. Maar het ritme en de pieken zijn uiteraard wel met elkaar te vergelijken en dat zag er verder normaal uit. Daarnaast wilden ze weten of er bij mij sprake is van hartritmestoornissen. Ze gaf aan dat wat ze zien is dat mijn hartslag varieert tussen de 75 en de 160 met een gemiddelde van 100. En dat na het achteruitgaan van mijn conditie (zeg maar gerust verdwijnen!) na de zweepslag heel erg begrijpelijk is. “Als je overgewicht hebt moet je hart namelijk mogelijk meer bloed rondpompen door een grotere hoeveelheid mens. Maar wel met dezelfde kracht als bij iemand met gezonde waarden. Dan kan het bijna niet anders dan dat de hartslag omhoog gaat. Dus dat is eigenlijk best normaal als je kijkt naar de conditie en de verhoudingen van je lichaam momenteel. En daar ga je mee aan de slag, dus dat komt helemaal goed!“
Conclusie; “Er is dus sprake van (asymptomatische) sinustachycardie. Maar ik ga geen aansluitend onderzoek doen zoals een echo. Ik zie daar geen aanleiding toe, maar ook omdat door het vetweefsel rondom het hart hier waarschijnlijk geen goed beeld uit komt. Het is goed dat we gekeken hebben hoor, maar dit soort ingrepen is bijna lopende band werk voor deze artsen. Het komt dan ook niet vaak voor dat tijdens dit soort trajecten patiënten worden nagekeken. Het kan zijn dat het een wat jongere arts is geweest die hier wat minder ervaring mee heeft. En dan is het natuurlijk wel fijn dat er extra bevestiging is omdat we het nagekeken hebben.”
‘Pak van mijn hart!’ Nu op naar de afspraak met de internist, mag ik dan nu echt door naar het laatste onderdeel?
Veel liefs, Renske 