Toen ik eind januari dan eÃndelijk de stap nam, weloverwogen de keus had gemaakt om hulp te vragen omdat ik zelf mijn weg niet meer terug kon vinden, had ik nooit verwacht dat het zo’n bewogen jaar zou worden. Ik had er zoveel van verwacht, maar toch ook weer niet. Vooral heb ik het een beetje onderschat.
Vandaag is het exact 11 maanden geleden dat ik die beldate had met de HA assistente. Enerzijds baal ik, dat ik het niet heb gehaald om dit jaar nog de ingreep te ondergaan. Daar had ik zo op gehoopt. Anderzijds is er zo ontzettend veel gebeurd het afgelopen jaar; psychotherapie, gedragsveranderingen, korter lontje, langer lontje, polygrafie (x2!), hard werken voor de conditietest, diëtiste en alle aanpassingen op het gebied van eten en drinken, psychologisch onderzoek en op de valreep scheur ik ook nog even mijn kuitspier in de tijd dat ik wachtte op de afspraak met de internist. Maar bovenal is er veel veranderd, ben ik al echt wat veranderd.
En hoe ik alles ook bedacht had en vooral hoe het dat niet is geworden, heb ik zoveel mogen leren. Het maakt dat ik uitkijk, durf uit te kijken naar het nieuwe jaar. Waar ook weer ontzettend veel op mij te wachten staat.
Wat dat allemaal is gaan we ontdekken. Want dit ritje in de achtbaan is nog lang niet klaar!
Veel liefs, Renske 