Let’s talk!, Lifestyle, Maagverkleining, Selflove

Dag hè, 2021!

Afscheid nemen van een jaar, voornemens maken voor een nieuw jaar. Social media staat er in deze tijd van het jaar altijd vol mee. Want het nieuwe jaar gaat dan écht ons jaar worden. Maar voor deze ene keer wil ik daar wel in mee gaan.

2022 is namelijk het jaar dat ik EIN-DE-LIJK geopereerd ga worden. Ik zeg dit vol overtuiging, terwijl ik totaal niet weet of het werkelijk zo is. Maar ik heb goede hoop. Dat al het harde werken, mijn bloed, zweet en tranen beloond gaan worden. Dat ik alle teringzooi achter mag laten in 2021 en dat ik verder mag gaan, naar een gezondere versie van mijzelf. Renske 2.0

En hoewel ik geen alcohol meer drink, *klink* ik daar graag op. En waar ik jullie wil bedanken dat jullie iedere stap op de voet gevolgd hebben.

Wie had dat gedacht! Bedankt voor jullie bezoeken aan mijn blog, alle views, reacties én likes! Ik vind het fantastisch om het allemaal te mogen delen en kijk uit naar een nieuw jaar waar ik hopelijk over veel positieve dingen mag gaan schrijven! Op naar het vervolg van dit bizarre avontuur.

Maar voor nu wens ik jullie allemaal een fijne jaarwisseling, geniet ervan met dierbare mensen. En dat 2022 maar snel mag komen!

Maagverkleining, Voortraject

11 maanden

Toen ik eind januari dan eíndelijk de stap nam, weloverwogen de keus had gemaakt om hulp te vragen omdat ik zelf mijn weg niet meer terug kon vinden, had ik nooit verwacht dat het zo’n bewogen jaar zou worden. Ik had er zoveel van verwacht, maar toch ook weer niet. Vooral heb ik het een beetje onderschat.

Vandaag is het exact 11 maanden geleden dat ik die beldate had met de HA assistente. Enerzijds baal ik, dat ik het niet heb gehaald om dit jaar nog de ingreep te ondergaan. Daar had ik zo op gehoopt. Anderzijds is er zo ontzettend veel gebeurd het afgelopen jaar; psychotherapie, gedragsveranderingen, korter lontje, langer lontje, polygrafie (x2!), hard werken voor de conditietest, diëtiste en alle aanpassingen op het gebied van eten en drinken, psychologisch onderzoek en op de valreep scheur ik ook nog even mijn kuitspier in de tijd dat ik wachtte op de afspraak met de internist. Maar bovenal is er veel veranderd, ben ik al echt wat veranderd.

En hoe ik alles ook bedacht had en vooral hoe het dat niet is geworden, heb ik zoveel mogen leren. Het maakt dat ik uitkijk, durf uit te kijken naar het nieuwe jaar. Waar ook weer ontzettend veel op mij te wachten staat.

Wat dat allemaal is gaan we ontdekken. Want dit ritje in de achtbaan is nog lang niet klaar!

Let’s talk!, Lifestyle, Woordenbrij

Sprookjeskoningin ❤️

Mijn leven was niet altijd makkelijk. Als dochter van een narcistische vader, moest ik vaak het onderspit delven. Het was nooit goed genoeg, zijn gezin was nooit genoeg voor hem. Schreeuwen, vloeken, tieren. De ‘dreiging’ van een zwevende hand boven je hoofd als er niet direct geluisterd werd. Hoewel ik het destijds nooit zo voelde, ik wist namelijk niet beter, was mijn thuissituatie niet gezond. Zelfs niet altijd even veilig. Toch was het niet allemaal slecht. Ik had namelijk een toevluchtsoord, een veilige haven..

Als jong meisje was ik al stapelgek op mijn Opa & Oma. Ik bracht er veel tijd door en ik keek er zo ontzettend naar uit om in de zomervakantie een paar weken te logeren. Verkleden als prinses, in mijn Oma’s nachtjapon en met haar hakken aan. Klussen in de “schuur” met Opa, picknicken op het gras tussen de appelbomen, verse groenten plukken van het land, de hertjes voeren of heerlijk kleuren in het zonnetje in het “tuinhuis”. Die momenten maakten dat ik even zorgeloos was. Gewoon even kind mocht zijn. En ook in de jaren die volgden, stelden zij nooit teleur. In mijn tienerjaren, maar ook als een volwassen vrouw. Zij waren er gewoon. Altijd. Onvoorwaardelijk. Mijn Opa & Oma zijn meer ouders voor mij, dan mijn eigen ‘vader’ ooit zal kunnen zijn.

Doorgaan met lezen “Sprookjeskoningin ❤️”