Al “krukkend” stap ik het ziekenhuis binnen. De laatste keer dat ik hier was, had ik zóveel stress en zoveel pijn. De taxi chauffeur reed mij toen in een rolstoel naar binnen. Nu 5 weken verder sta ik hier, zelfstandig maar met krukken.
De hitte stroomt mij tegemoet. De tering joh. Ik had expres al geen dikke jas aan gedaan, maar zelfs in m’n Feyenoord jasje stik ik de moord van de hitte. Ohja en dan moet ik m’n mondkapje ook nog op! Klimaatbeheersing? Zeg maar gerust sauna 🥵
Maar goed, wat moet dat moet. De bloedafname zit direct naast de ingang. Althans zo dacht ik. Voordat ik bij de balie ben, moet ik nog een hele gang door en de hoek om. Ik heb echt spijt dat ik het vriendelijke aanbod van de shuttle-buschauffeur had afgewimpeld voor een rolstoel. Maar we bikkelen langzaam door en EIN-DE-LIJK kom ik bij de balie aan.
Daar ontfermt een vriendelijke verpleegkundige zich direct over mij. Ik maak m’n zakken leeg; brieven, formulieren én mijn potje kak 💩. “Ga maar vast in behandelkamer 3 zitten, scheelt weer wat heen en weer gedoe”.
Opgelucht verplaats ik mij en neem plaats in deze vrolijk versierde ruimte. De wachtruimte zat tjokvol, dus ik maakte het mijzelf gemakkelijk. Ik zal toch niet direct aan de beurt zijn, maar moet ook echt even afkoelen. Het is toch maar een kunst hoor, dat lopen met krukken. En aangezien ik al 5 weken de deur niet uit ben geweest is er 0,0 conditie aanwezig.
“Ach meisje, je mondkapje mag best even af hoor. Heb ik geen problemen mee” zegt de vriendelijke verpleegkundige als ze na enkele minuten al binnen komt. Dankbaar zet ik het kapje af, ik moet lachen. Ik kan me niet herinneren wanneer iemand mij voor het laatst meisje noemde.
Ze prikt de naald in één keer en vrijwel pijnloos in mijn arm en neemt zo’n 8-9 buisjes af. Een paar op verzoek van de huisarts. De rest voor het onderzoek ter voorbereiding van mijn afspraak met de internist.
En nu? Duimen voor een redelijk positieve uitslag zonder gekkigheden die voor oponthoud kunnen zorgen én dat mijn afspraak op 7 december gewoon doorgang zal vinden. Duimen jullie mee?
Veel liefs, Renske 