Eigenlijk ben ik nog helemaal niet zo bezig met afvallen. Wel met alles wat ik moet afvinken voor m’n traject, zoals fitter worden voor de conditie test. Die was ik met vlag en wimpel geslaagd. Daarna had ik mij voorgenomen om verder te gaan met het intervallen, alleen raakte de aanhechting van mijn peesplaat (overbelast en sindsdien lukte het niet meer om goed te wandelen door de stekende pijn.
Ik had er best een beetje de balen van in. Ik ben ook nog steeds hard op zoek naar goede wandelschoenen, zodat ik dat in het vervolg kan voorkomen. Door een eerder ongeval (iets met lomp) heb ik jaren problemen gehad met mijn peesplaat dus ik wil echt geen enkel risico in lopen. Maar het punt is, dat als lopen niet zo lekker gaat dat dat ieniemienie beetje conditie dat ik heb opgebouwd, vast ook snel weer achteruit zal gaan.
Toch werd ik vanavond, van de Kuip onderweg naar huis, oprecht blij verrast. Om terug naar mijn auto toe te gaan vanaf de tramhalte zijn er een aantal opties. Met de lift, trap of zoals veel medesupporters doen; de inrit-helling oplopen. Dat laatste had ik een tijdje terug een paar keer gedaan, maar dat viel erg tegen. Op 2/3 voelde ik het zó in m’n kuiten waardoor dat laatste stukje dan heel moeizaam ging. Gênant vond ik dat. Dus ging ik dan vaak voor een van de andere opties. Door drukte koos ik deze keer toch voor de helling. En dat ging in één vloeiend tempo, direct door naar boven. Natuurlijk was ik behoorlijk buiten adem toen ik boven was. Maar geen vermoeide kuiten, niet langzamer lopen.
Dus ik vier even een klein feestje! Met hernieuwde motivatie om weer snel aan de slag te gaan!!
Veel liefs, Renske 