Zo’n 8 weken geleden had ik een conditietest; mijn eerste in ik verwacht zo’n 20 jaar. Daar moest ik na een uitgebreid gesprek 6 minuten lang lopen om te zien wat dat deed met mijn hartslag en hoeveel meter ik binnen die tijd af kon leggen. In 6 minuten haalde ik 418 meter, al was mijn hartslag aardig aan de hoge kant. Ook in rust. Omdat ik HMS heb werd ik uitgesloten van de krachtmetingtest.
Na de conditietest hebben we het resultaat besproken en is er een beweegplan opgesteld door J.B. De afgelopen 7 weken heb ik drie keer per week, volgens plan, een interval wandeling gedaan. Deze interval wandelingen werden steeds een beetje meer uitgebreid. Waar ik begon met 1,3 km zit ik nu op 2.95. En vandaag is de vraag of mijn inspanning al iets wordt beloond. Zou er verbetering zijn na de afgelopen weken?
En dat was het geval! Na een update van mijn afgelopen weken, inclusief alle krampaanvallen en gebrek aan zin voor de dynaband oefeningen, was het tijd om naar de sportzaal te gaan.
Daar werd mijn hartslag in “rust” wederom gemeten. 117. Nog steeds erg hoog. Maar lager zal hij de komende 6 minuten niet worden. Ik leg namelijk 480 meter af. Dat is in dezelfde tijd als de vorige keer maar liefst 62 meter meer! J.B. is erg tevreden en geeft mij dan ook groen licht.
Relaxed zeg ik “woohoo”, terwijl ik van binnen echt een feestje vier. Want dat betekent dat ik pre-op niet meer terug hoef naar hem. Mijn állereerste vinkje op mijn eindeloze to-do list om op de wachtlijst te komen!
Veel liefs, Renske 