Kwetsbaarheid

Ik vind het lastig om mijzelf kwetsbaar op te stellen. Dat is de conclusie die ik trek als ik Drs. O. vertel over mijn moment, waar ik mijn collega F. in vertrouwen heb genomen en heb verteld over de psychotherapie maar óók over de mogelijke ingreep. En hoe moeilijk ik dat vond, inclusief de bijbehorende emoties. “Kwetsbaar opstellen, daar vind ik altijd wat van als mensen dat zeggen.. Het is helemaal niet kwetsbaar, want je laat het zien en als je dat omarmt maakt het je juist heel sterk!” krijg ik als respond.

Oké dan vind ik het moeilijk om mijzelf open te stellen. Want voor mij is dat hetzelfde. Open stellen, iets delen maakt dat je kwetsbaar bent. Iemand geef je de kans je er mee te raken. En ik ben niet zo goed in mensen vertrouwen.

Op het werk heb ik een functie, maar ook een rol. Een waar ik soms bepaalde keuzes maak en zorg dat dingen gedaan worden. Goed gedaan worden. Ik ben een perfectionist en erg gedreven. De lat ligt dus hoog. Dat resulteert in een tevreden klant, al maakt me dat niet altijd geliefd. In combinatie met het feit dat ik soms de controle op m’n emoties verlies wanneer ik boos word, denk ik dat sommige collega’s mij wellicht wel een kreng vinden. En hoewel dat soms terecht is, heb ik net als iedereen ook een andere kant.

“Waarom vond je het moeilijk om te vertellen?” vraagt drs. O. mij.. Ik wil beginnen te praten, maar ik weet de woorden niet. Ik kan ze niet vinden. De brok in m’n keel is terug, de tranen ook. Het overdondert me.. Ik haal een paar keer adem..

Als je een temperament hebt zoals ik, is dat vaak het enige wat mensen zien. In een eerdere sessie hebben we vastgesteld dat ik al jong geleerd heb hard te zijn, uit zelfbescherming. Daardoor weet ik niet zo goed meer hoe ik kwetsbaar moet zijn. Daarnaast zorgt de perfectionist in mij dat ik altijd goed genoeg moet zijn. En dat kwetsbare, mijzelf open stellen en toegeven dat ik ook maar een mens ben.. Wie de echte Renske is, maakt dat ik emotioneel word. Want kan ik dan nog voldoen aan de verwachting. Is het dan nog goed genoeg?

Ondanks de wervelwind van emoties, ben ik wel weer een stapje verder. Het verandert misschien niet direct iets, maar inzicht hebben in waar het vandaan komt is een erg belangrijk onderdeel. Hierdoor kan en moet ik aan de slag met 10% minder perfectie van mijzelf te eisen, zodat er ruimte is voor andere dingen. Hoe? Dat gaan we ontdekken.